Królestwo Rohanu rozciągało się między Górami Białymi, Iseną, Górami Mglistymi, Fangornem i Anduiną, na połaciach zielonego stepu. Mieszkańcy Rohanu, Rohirrimowie, zwani byli Mistrzami Koni - hodowali oni konie, które nie miały sobie równych w całym Śródziemiu. Symbolem Rohanu był biały koń na zielonym tle.

Początkowo ziemie te były województwem Gondoru o nazwie Calenardhon. W 2510 TE po Bitwie na polach Celebrantu, w której Éothéodzi wsparli siły Gondoru, Namiestnik Gondoru Cirion po Przysiędze Eorla przekazał im w podzięce za pomoc Rohan. Od tego czasu krajem tym rządzili królowie z rodu Eorla. W czasie Wojny o Pierścień Rohanem rządził jego siedemnasty król, Théoden. Wtedy też kraj ten prowadził zaciekłą wojnę z Isengardem.

Głównym miastem i stolicą Rohanu w czasie pokoju było Edoras. Podczas wojny królowie przenosili się do warowni Dunharrow lub do Helmowego Jaru. Większość Rohirrimów mieszkała we wsiach lub prowadziła koczowniczy tryb życia, podążając za swoimi stadami koni.